Tak zwana egzekucja z ruchomości to jeden z najczęściej stosowanych sposobów wyegzekwowania należności pieniężnych dla wierzyciela.

egzekucja z ruchomości

egzekucja z ruchomości

Pierwszą czynnością przy egzekucji z ruchomości jest zajęcie. Jednocześnie komornik musi doręczyć dłużnikowi zawiadomienie o wszczęciu egzekucji. Zająć, zgodnie z prawem, można ruchomości, z których dłużnik korzysta lub nimi dysponuje. Nie jest więc ważne, czy są one naszą własnością. Komornik przystępując do zajęcia nie jest ani zobowiązany, ani uprawniony do sprawdzania, czy jesteśmy właścicielem rzeczy, użytkownikiem, czy też mamy rzecz osoby trzeciej. Stwierdza jedynie, czy faktycznie ruchomością dysponujemy. A może to zrobić, gdy rzecz znajduje się w naszym mieszkaniu, garażu, warsztacie, magazynie lub innym miejscu zajmowanym przez nas nawet wspólnie z innymi osobami, na przykład z członkami rodziny. Komornik może więc przyjąć, że rzecz jest co najmniej w naszym współposiadaniu i to już upoważnia do dokonania jej zajęcia. Nie wolno zająć jedynie rzeczy, które z mocy ustawy lub innych przepisów nie podlegają egzekucji, na przykład: urządzeń domowych niezbędnych dla dłużnika i będących na jego utrzymaniu członków rodziny, zapasów żywności i opału, narzędzia niezbędne do osobistej pracy zarobkowej dłużnika, z wyłączeniem pojazdów mechanicznych itp. Komornik wpisuje ruchomości do protokołu zajęcia i podpisuje się pod nim. Jeżeli dłużnik jest obecny przy zajęciu rzeczy, powinien poinformować komornika o tym, że ruchomości, z których korzysta, nie są jego własnością i podać mu dane ich właścicieli. Jeśli zajęcie nastąpi podczas nieobecności dłużnika, wówczas ten po otrzymaniu odpisu protokołu musi jak najszybciej poinformować komornika o prawach osób trzecich do zajętych przedmiotów i podać ich adresy zamieszkania, a komornik zawiadomić ich o zajęciu rzeczy. Prawowity właściciel zajętych ruchomości może poprzez sąd żądać zwolnienia zajętego przedmiotu od egzekucji. Nie ma przy tym znaczenia, czy jest on dla dłużnika kimś obcym, czy też członkiem rodziny. Pozew musi zawierać żądanie zwolnienia od egzekucji, a jego podstawą będzie naruszenie praw osoby trzeciej, takich jak własność. Przed wniesieniem powództwa, zainteresowany powinien jednak zwrócić się do wierzyciela z wnioskiem o wyłączenie zajętego przedmiotu spod egzekucji. Jeżeli wyrazi on na to zgodę i zawiadomi o tym komornika, do rozprawy nie dojdzie. Powództwo wytacza się przed sąd, w którego okręgu prowadzona jest egzekucja. Jeżeli wartość przedmiotu sporu przekracza 75 tys. zł, sprawa musi trafić do sądu okręgowego, poniżej tej kwoty – do sądu rejonowego. Powództwo o zwolnienie od egzekucji trzeba wnieść w ciągu miesiąca, licząc od dnia, w którym dowiedzieliśmy się o zajęciu naszej rzeczy. W razie pytań należy zgłosić się do profesjonalisty.

 

Pin It on Pinterest

Share This